Stale rośnie częstość jej występowania, przyczyną jest starzenie się populacji. Niewydolność serca jest najczęściej końcowym etapem wielu chorób układu krążenia oraz innych, w wyniku których dochodzi do uszkodzenia serca – funkcji lewej komory, co w konsekwencji w ciągu kilku lat daje objawy rozpoczynającej się niewydolności serca. Początkowo objawy są skąpe a następnie w pełni rozwinięte. Niewydolność serca doprowadza do upośledzenia nerek, zaburzeń czynności i neurohormonalnej, stopniowego ograniczania wysiłku, gromadzenia płynów obrzęków wokół kostek a w konsekwencji do skrócenia życia. Ważne jest szybkie wykrycie – we wczesnym etapie, aby pogłębić diagnostykę i zastosować leczenie.
Diagnostyka:
- wywiad od pacjenta, badanie lekarskie, EKG, Holter EKG, RTG klatki piersiowej, badania laboratoryjne,
- badania obrazowe: ECHO serca (wskazanie upośledzenia istotnego czynności skurczowej lub rozkurczowej lewej komory), badania izotopowe – scyntygrafia perfuzyjna serca, KT, MR,
- badanie inwazyjne – cewnikowanie serca
Objawy:
- duszność, zmęczenie zarówno w trakcie wysiłku jak i w spoczynku, obrzęki
- kołatanie serca, przyspieszony rytm serca,
- napadowa duszność nocna, kaszel zwłaszcza w nocy, stopniowy spadek wagi ciała
Leczenie:
- ma na celu poprawić jakość życia, zahamować rozwój choroby oraz zmniejszyć śmiertelność
- leczenie farmakologiczne – kombinacje kilku grup leków w zależności od stopnia rozwoju, w tym leki moczopędne,
- urządzenia wszczepialne – stymulatory, kardiowertery-defibrylatory, urządzenia resynchronizujące
- przy groźnych arytmiach – wykonuje się ablacje RF lub krioablacje
- zabiegi kardiochirurgiczne: plastyka lewej komory, korekty wad zastawkowych, by-passy
- mechaniczne systemy wspomagania krążenia, przeszczep serca
- rehabilitacja – na każdym etapie rozwoju choroby
- prewencja
- opieka ambulatoryjna – zapobieganie rozwojowi chorób prowadzących do uszkodzenia serca i odpowiednie ich diagnozowanie i leczenie.
Niewydolność serca wymaga ścisłej współpracy pacjenta, lekarza POZ, poradni kardiologicznej, zakładów diagnostycznych, oddziału kardiologicznego i kardiochirurgii.
Rokowanie stale się poprawia, ale nadal pozostaje niekorzystne.